Hani kendini herkesten bir ayrı görme durumu vardır ya
,çoğunluğumuzda vardır bu durum, ben aslında bu insanlardan farklıyım diye
kendimizce konuştuğumuz zamanlarımız olmuştur muhtemelen, yada ben öyleyim
bilemiyorum,fazla sorgularım çoğu zaman,neyim ben, kimim, uzaylı mıyım falan
diye , böyle kendimi yedikçe yerim,manyaklıkta son durumlar bunlar kabulümdür..
bugün dersteyim, sınıftakilerin ne kadar mal olduklarını falan kurup duruyorum,
ulan dedim maskeli sen harbi rahatsızsın kızım, nası bir sapıksın böyle düşünüp
duruyorsun boş işlerle uğraşıyorsun diye, lan ben bi fark ettim ki bende az
biraz çoklu kişilik bozukluğu olabilir, manyak bir insan daha var içimde, ama
onun karakteri tamamen farklı benden, bak harbiden diyorum ya var öyle bir
şey..

Durdum durdum düşündüm, dedim ki, kızım sen harbiden adamına
göre davranıyorsun her insanın yanında farklı oluyorsun…hakkaten öyle bazı
insanların yanında başka biri oluyorum şimdi onu kıyaslamak istedim kendimce..
Kalabalık grup vs.
maskeli :
Eğer sevgilim yok ve
arkadaşlarımlaysam bu kalabalık ortamda ohh benden rahatı yok abicim , kız
erkek hiç fark etmez küfür de ederim, millete bağırırım da her türlü piçliği
yaparım, hiç kimseden de çekinmem, zaten benim bir tane yakın kız arkadaşım var
diğerleri hep sap düşün böyle 2 kız 6 sap falan olduğunu hep takılırız böyle,
artık sende bizdensin diyorlar zaten, bende diyorum bi çüküm yok diye onlara,
azıcık olsun çekinmeden her türlü muhabbeti yapıyorum, artık alıştılar onlarda
yavrularım regl günlerime kadar biliyorlar,o dönemlerde bana oldukça babacan
tavırlar sergiliyorlar, hep anlayış gösteriyorlar,başka zamanlar da bir kere
kız gibi olsana diyorlar,küfür etme artık yeter diyorlar, bende onlara sikerim
kesin sesinizi diyorum, susuyorlar.. diyelim ki grubumuza birimizin bir
arkadaşı geldi ve ben hiç tanımıyorum, yine sallamam oldukça rahatımdır, ama
gelen arkadaşın açısından bakarsak durumu şöle oluyor, gözleriyle ağzı yuvarlak
bir şekil almış, başka yöne bakmadan olayı anlamaya çalışıyor, yani ilk durum
şok etkisi yaratıyor, muhabbeti anlamaya başlayınca bu sefer utanma evresini
yaşıyor, biraz daha zaman sonra hafif gülümseme, ve sonrası artık o da bizden
durumu..yani msn kısaltması olarak şöyle yapayım:
:O ----à
: / ----à:
) ----à
:D ----à
epoıewopwoıeıyr (asdsadsaad diye de
bilinir)
Evet bence çok güzel tanımladım…
Kız arkadaşım vs.
maskeli :
Bahsettiğim hatun kişiye, hep akıl veririm, sadece onun olması
şart değil tabi, etrafımda hangi kız varsa da olacak olan durum budur, sanki
hep onların annesiymişim gibi, nasihat üstüne nasihat verir dururum, bak kızım
böyle yapma bu pezevenk kaçar söyleyim, yada böyle yap ki köpek olsun it gibi
dolansın dursun peşinde diye, aşk doktoru misali de diyebileceğimiz tür de öğüt
verir dururum.
Sevgilim vs maskeli :
Bu durumda ki benle,öncekinin alakası yok tabi ki, sevgilim
olduğun da herifi kaçırmayayım diye ben bir masumum,bir mülayimim anlatamam,
gayet ciddiyim, işte olgun hareketlerim var,anlayışlıyım, anaç tavırlarım,
gayet ağırım,asilim, küfür etmem, düşün öyle bir kişiliğe bürünüyorum ki
zannedersin beni doğduğumdan beri mürebbiyeler yetiştiriyor bir görseniz, bir
de acayip güzel saf olabiliyorum abi, öyle aptal sarışın gibi davranınca bu
erkek milleti pek bir bayılıyor..
İlk durumla benzer mi bilmem ama ilişkide ben, erkek o ise kız
oluveriyor, ulan bu 4.5 luk vardı ya hani, benim bir yerim ağrıyor diyelim ölüyorum
ama anlatamam, herifin de hemen bir yeri ağrıyıverirdi (bu nerenin egenin mi ya
takılmış bana –verir) , hem de benimkinin iki katı ağrı çekerdi, zannedersin ki
herifin suyu geldi doğuracak, evet ilgi istiyordu ama ben kendimi unutup onunla
uğraşıyordum, düşün hastaneye götürmüşlüğüm bile vardır , öyle bir krize
girerdi yada bir sorunu olurdu yine ben yardımcı olurdum benzer tarafları
bunlar olabilir evet..
Ailem vs. maskeli :
Eskiden çok fazla duygusal durumlara ağırlık veren ben, yaş
ilerledikçe olması gereken bir şey belki ama duygusal konulara ailemin yanında
pek fazla girmez oldum, genelde ailem tarafından özlendiğim için ve de tatil
zamanları onların yanında olduğumdan, biraz daha temkinli oluyorum, ve o
konulara girmiyorum..hemen başka bir kişilik ortaya çıkıyor bu da sinir hastası
maskeli durumu, sürekli bir çemkirme modundayım her bir boka bağırıp
çağıran,sürekli laf sokan bir menopozlu maskeli de diyebiliriz buna, sağolsun
bizimkiler pek ses etmezler bu duruma, alışıyorlar yavaş yavaş, bu kız niye
böyle oldu diye soran babama, annem “kuş yuvadan uçtu bir kere” diye cevap
veriyor, sanırım onlara sadece birkaç gün dayanabiliyorum, hakkaten de tek
yaşayınca öyle bir durum oluşuyor,kimle konuşsam aynı şeyleri söylüyor çünkü.
Durum bu, başka karakterlerimde olabilir, sanırım beyzanın
kadınları gibi bir şeyim ben, herkese ayrı bir maskeli olabiliyorum gariptir, arkadaşlarımla
ayrı, sevgilimle ayrı, ailemle ayrı, hocalarla ayrı, sınıftakilerle ayrı vb. harbi
normal olmadığımı bu yazıyı okuyunca anladım yine,sevgiler saygılar gençler..
PS: Bağlayamayaydım iyidi..